NE çok yapıyoruz bunu. Yapmamalıyız. Bir şeye geç kalan her şeye geç kalıyor zira. Bu bir telafisizlik hâlidir. Giderilmesi mümkün olmuyor, yerine ne konulursa konulsun işe yaramıyor.

NE çok yapıyoruz bunu.

Yapmamalıyız.

Bir şeye geç kalan her şeye geç kalıyor zira.

Bu bir telafisizlik halidir.

Giderilmesi mümkün olmuyor, yerine ne konulursa konulsun işe yaramıyor.

'Onun yerine bunu verelim' anlayışı kendimize yaptığımız zulümlerin önde gelenlerinden ne yazık ki…

Vaktin hakkını vermeliyiz.

Yoksa ziyan edenlerden oluruz.

Ki, hep ziyan eden kaybeden tarafta oluyoruz.

KENDİNİ ertelemek hayatı ötelemektir.

Yarına bırakmaktır.

Sanki yarın varmış gibi…

Yarın mümkün olduğu kadar aynı zamanda muhaldir de…

Olmayabilir yani.

Nitekim pek çok kimse o yarını göremiyor hayata veda ediyor.

Elimizdeki sermaye sonsuz değil.

Sonsuzu kazandıracak nitelikte ama…

Bu ise vaktin şuuruna erenlerin nasibidir.

Erteleme hastalığına yakalanmayanların karıdır.

SELAMI, merhabayı ertelemek kime ne yarar sağlar?

Ertelenmiş bir tebessümün yerine ne konulabilir ki.

Yapılan hiçbir ikame çalışması onun yerini asla tutmayacaktır.

Çünkü vakti geçmiştir.

SABAH ertelenir mi?

Uykuya verdiğiniz ve ertelediğiniz bu muhteşem anların yerine ne koyabilirsiniz?

Her vaktin bir öğreticiliği vardır.

Sadece ona mahsus nimetleri barındırır.

Ertelemek bunları öğrenmemektir.

Sınıfta kalmaktır.

YAŞAMAYI öğren.

Sevmeyi, sevilmeyi belle.

İncitmeden dokunmayı…

Şifa olmayı kendine ve başkalarına…

Şefkat duymayı, merhameti kuşanmayı öğren.

Derde derman olmayı mesela.

Başkalarının gözyaşını silmeyi akıl edemeyen kendi acısını dindirebilir mi?

Güldürebilir mi gözlerini gerçekten…

Hadi bunu başardı diyelim, gönlüne baharlar getirebilir mi?

Kendini erteleyen tüm bunlardan mahrum kalır.

ÖLMEYİ öğren mesela.

Başkalarının yerine hiç öldün mü, sorgula.

Azap içinde kıvrananların kalbine kalbini tuttun mu hiç?

Mazluma yürek vermeyi kaç defa denedin?

Fakirin yoksulluğunu görürken kendindeki onlara yardım edememe yoksunluğuna şahit oldun mu?

Bunlar hayatı içerinden yaşamak yani öğrenmektir de aynı zamanda.

Maddeyi kontrol altına almayı, zamanı kullanmayı, geç kalmamayı öğren.

Sadece mideden beslenmeyi bellemek yetmez.

Ruhtan ve kalpten beslenmeye de öncelik vermelisin.

Disiplinli olmayı, duygunu düzenlemeyi, öğrendiklerini zihnileştirmeyi, düşündüklerini yeniden düşünmeyi öğren.

Sorgulamayı öğren.

Bunu yaparken adil olmayı dene ve kendini kayırma.

Ve…

Hiç birini erteleme.

Yoksa kendini ertelemiş olursun.

Bu ise yaşamamış olmaktır.

Ya Selam.