İnsan anlaşılmak ister, ancak anlaşılması içinde kendini iyi ifade edebilmesi, anlatabilmesi, paylaşabilmesi gerekir. Kendini anlatamayan insan anlaşılamaz. Sorunlarından kaçarak kurtulmaya çalışan, sorunlarını halı altına süpüren, sorunlarıyla yüzleşmekten korkan insan etrafını da kırar döker, hayatını zindana çevirdiği gibi sevdiklerinden de uzaklaşır.
Yalnızlık güzeldir.
Herkesin herkesten haberi olduğu,
Ama kimsenin kimseyi,
Anlamadığı dünyada...
İnsan anlaşılmak ister, ancak anlaşılması içinde kendini iyi ifade edebilmesi, anlatabilmesi, paylaşabilmesi gerekir.
Kendini anlatamayan insan anlaşılamaz.
Sorunlarından kaçarak kurtulmaya çalışan, sorunlarını halı altına süpüren, sorunlarıyla yüzleşmekten korkan insan etrafını da kırar döker, hayatını zindana çevirdiği gibi sevdiklerinden de uzaklaşır.
Davranışları kabadır, sözleri kırıcıdır.
Etrafındaki sevenlerini gömerler diri diri mezara maalesef.
Tüm bunları yaşamamak için anlatması gerek, içindekilerini dışarı dökmesi gerek, duygusal ve düşünsel bir boşalım yaşaması gerek insanın.
İnsanlar böyle ancak huzuru yakalayabilir.
En son çare yalnızlıktır.
Ancak kendisini tam anlamıyla anlattığından ve kimsenin onu anlamadığından emin olduktan sonra.
Etrafınızda sizi anlayan sizin için mücadele eden bir kişi dahi olsa ona sımsıkı sarılın. Yalnız değilsiniz. Ve kendinizi yalnızlaştırmanız sorunlarınızdan kurtarmaz sizi.
Çözüm olmadığı gibi zararı da olur sevdiklerinizi de kaybedersiniz kaşla göz arasında. Bu yalnızlık kaybettirir.
Asaletli olan yalnızlıksa bile isteye sorunlarınız olmadan yalnızlığı tercih etmenizdir. Bu yalnızlık kazandırır.
Sevgi ve muhabbetle,
