Ne maçtı ama değil mi? Futbola dair her şey vardı. Kapalı gişe stadyum, 5 gol, kaçan penaltı, pozisyonlar, ikili mücadeleler... Fenerbahçe uzun bir aradan sonra, hatta epey uzun bir aradan sonra iç saha hakimiyetini ele aldı.
Ne maçtı ama değil mi? Futbola dair her şey vardı. Kapalı gişe stadyum, 5 gol, kaçan penaltı, pozisyonlar, ikili mücadeleler... Fenerbahçe uzun bir aradan sonra, hatta epey uzun bir aradan sonra iç saha hakimiyetini ele aldı. Taraftar ve futbolcular müthiş bir uyum içinde rakibi boğuyor, bunaltıyor ve onlara diz çöktürtüyor. Hakim ve caydırıcı oyun Fenerbahçelileri mutlu ediyor. Çünkü Fenerbahçe demek mutlak hakimiyet demektir.
İşler yoluna girince, toplar filelerle buluşunca kenardan gelen oyuncu da motive olarak oyuna giriyor. Sahada kendini gösteremeyen oyuncu bir adım öne atılıyor "e biz de buradayız" diyor ve oyuna farklı bir soluk getiriyor. İşin özü birkaç iş birden iyi gidince katalizör etkisi yapıyor.
Neyi anlatsak, neye parmak bassak "öteki hani ben" der. Öyle bir maç oldu. Ferdi'nin bindirmeleri, Crespo ve Arao'nun rakibe adeta kene gibi yapışmaları, Valencia'nın tehditkar çıkışları, Pedro'nun fiziki caydırıcılığı, İrfan'ın oyunu okuyuşu... Hepsini alt alta yazsak satırlar paragraf paragraflar roman olur. Fenerbahçe bugün bambaşka bir eser ortaya koydu, aynı besteyi farklı bir nota basmadan çaldı. Bu yönüyle ligdeki tüm takımları geride bıraktı.
JESUS: MUTLAK OTORİTE
Sezon başında transferler yapılırken hepimiz Fenerbahçe'nin transfer politikasını çokça sorguladık ama günün sonunda gördük ki tecrübeli teknik adam rotayı çizmiş, her şey tıkırında ilerliyor, bize de sakin olup plana güvenmek kalıyor. Jesus, anlamlı bütünü oluşturma yolunda henüz başlarda, takımın daha gidecek çok yolu, öğrenecek çok şeyi var. Hatta sözgelimi "yeni başlıyoruz" da diyebilir Fenerbahçe takımı.
Tarladan dönüşte terli gömleğiyle Fenerbahçe'sine koşan dayıya, okulu boşlayıp maça giden öğrenciye, kıraathane camlarına ağzını dayayıp maç izleyen çocuklara şampiyonluk borcu var Fenerbahçeli futbolcuların. Futbolcular bunun bilincinde oynuyormuş gibi. Elbette futbol profesyonel bir alan ama bu oyunu güzel yapan detaylar içindeki amatör ruh, hiyerarşilerin 90 dakikalığına da olsa son bulması vesairedir. Günün sonunda ne olur bilinmez ama Fenerbahçeliler izbe sokaklardan şampiyonluğu çağırıyor. Şayet talih de Fenerbahçe'yle beraber olursa deniz yarılır, Fenerbahçe'ye sadece içinden yürümek kalır.
