İstiklâl marşı şairimiz Mehmed Akif Ersoy dâva adamıdır, tarihimizin önemli ziyâlılarındandır, hikmet ehlidir ve İslâmî ilimlere vakıf, bilge, samimi (muhlis) bir din âlimi imamdır...
İstiklal marşı şairimiz Mehmed Akif Ersoy dava adamıdır, tarihimizin önemli ziyalılarındandır, hikmet ehlidir ve İslamî ilimlere vakıf, bilge, samimi (muhlis) bir din alimi imamdır...
Lakin onu en ziyade öne çıkaran millet, devlet, bayrak ve vatanına olan düşkünlüğüdür... Seveni, sevmeyeni herkesi büyülemesi bu yüzden...
Mısraları; 'dilim kurusun......' gibi dinen sakıncalı olanları dahil, o kadar samimi bir hissiyatın eseridir ki, yabancılara bile müsbet tesirler bıraktı... İnşá'allah bu sebeple de afv-ı ilahîye mazhar olur... Cenab-ı Hak taksiratını afveylesin, rahmetiyle muamele buyursun...
O günlerde Cennetmekan Sultan II. Abdülhamid Han dahil, devrin milliyetçi tüm sanatçıları, edebiyatçıları, bilim adamları ve/veya topyekûn münevverler 'Osmanlı nasıl kurtulur?' sualine cevap aramaktaydılar...
Henüz Harb'ı Umûmî başlamamış, bolşevik ihtilali de gerçekleşmemişti. Rusya'nın başında Çar vardı, Osmanlı, İngiltere ve Almanya dünya siyasetinde belirleyicilerdi..
Amerika atom bombası üzerinde çalışıyor, lakin henüz palazlanmamış, başkanlar da Trump gibi deli (stupid) adamlardan intihab edilmiyordu...
* * *
Osmanlı aydınları, üç temel fikriyatı tartışıyorlardı: Panislamizm (İslamcılık), Turancılık (Türkçülük) ve Garbçılık (Batıcılık).
Akif'te İslamî fikriyat hakimdi. Ümmeti/milleti ayakta tutan dinî değerlerin aşındırıldığı kanaatindeydi… Binaen'aleyh devlet ve milletin kurtulabilmesi içün bidat ve hurafelerden arındırılmış gerçek İslam'da karar kılınmak, adamsendecilik, atalet ve cehaletten kurtulmak, biriken zararı telafi icab ediyordu...
Akif'e göre Osmanlı bilim ve teknolojide geriydi, bu yüzden de çöküş hızlanmıştı... Hoş bunu Batılılaşma (çağdaşlık, Avrupaîlik) yanlıları da söylüyordu. O devinde –tuhaf bir eziklikle− Batı tekelinde hükmolunan ilmî, (daha ziyade teknolojik) gelişmeler bir halt sanılıyordu...
Hatta Batıyla entegrasyonu (onlar gibi olmak için onlarla birleşme, bütünleşme) çabalarını hızlandırmak için mucizeleri inkar gibi reformist düzenlemelere cüret eden sahte Afganlı ve sahte Sünnî (İranlı bir Şiîdir çünkü) C. Efganî ve talebesi M. Abduh gibileri mürşid görüyordu...
Batıcı şair Tevfik Fikret, Papaz oğlunu bile hoş görmüş, Turancı (Yahudi asıllı Kürt) Ziya Gökalp ise, 'Türk milletindenim, İslam ümmetindenim, Garp medeniyetindenim' gibi garip bir teslisle boy gösteriyordu...
Ulu paşanın fikirleri üzerinde ciddî tesirler bırakan Gökalp, Yahudi asıllı, fakat takma adıyla buram buram Oğuz Türkü kokan Munis Tekinalp (Moiz Kohen) ile birlikte illetli fikirler üretiyor, bunlar paşa eliyle piyasa yapıyordu. Akif de elbette bu sapık fikirlere şiddetle karşı çıkıyordu...
Akif'in samimi arkadaşı Hasan Basri Çantay merhumun meali bugün okunabilecek en sahih ve en değerli meal... Eğer '......bunu kullanarak Türkçe namaz kıldırtır' korkusuyla kendininkini yaktırmamış olsaydı, Akif mealinin fevkınde bir başka meal olmayacaktı...
Akif, sonunda; millî değerlerimizi, imanımızı gün be gün tarümar eden inkılablar istibdád-ı cedîdinden (Atatürk devrimleri diktatoryasından) ve devrin sözde entelektüellerinin nádanları kıskandıran cehaletinden yıldı ve 'Tarih'i 'tekerrür' diye tarif ediyorlar / Hiç ibret alınsaydı, tekerrür mü ederdi?' diyerek Mısır'lara kaçtı..
Diktatoryanın biraz yumuşamasıyla, hastalandığı gurbet ellerinden döndü ve fakat fazla geçmeden bu fani dünyadan da kaçtı, kurtuldu...
Merhumu hüzünle yád eden bu makalemizle, yaşadığımız devrin ricál-i devletine (intibahlarına) vesile olabildiysek ne mutlu bize...
