Nedir bu hırçınlık

Nedir bu hırçınlık? Nedir bu benlik merakı? Nereye gidiyor insanlık? Nerede kaldı biz duygusu?

Anlamlandıramadığım biçimde yok oluyor adeta kardeşlik, dostluk. Yolda araba çarpmış köpeğe bile daha bir sevgiyle bakıyoruz sanki. Parayı zor harcayana, eli sıkı olanlara cebinde akrep var deriz hani, insanların artık kalplerinde akrep var sanırım. Korkuyoruz sevgimizi vermeye. Oysaki sevgi öyle çok ki kalplerimizde vermekle azalmayacak doğal bir kaynak.

Tanrı nefesinden üfleyip yaratmış kalplerimizi. İçimizde Tanrı’nın sonsuz yüceliğinden, cömertliğinden, sevgisinden bir nefes taşıyoruz. Sorgulanmaz varlığıyla yeri göğü, uçsuz yeşillikleri, kopkoyu mavilikleri, milyonlarca hayvanı bitkiyi ve biz insanları yatan sonsuz güzelliğin sabinin nefesini taşıyoruz içimizde. Böylesi sonsuz bir ilahi güç tarafından yaratılıp, onu içimizde taşıyıp nasıl da böyle bencil ve sevgiden uzak kalabiliyoruz…

Nasıl oluyor da başımızı çevirip geçebiliyoruz dünyadaki haksızlıkların, düşmanlıkların, kötülüklerin yanından.

En büyük mutluluk, sevgi, aşk bir çocuk gülümsemesinde saklıdır. Düşünmez çocuk neden niçin? Bir çikolataya, şekere, balona bilemediniz bir sakıza kalbinin kapılarını sonuna kadar açar size. Kollarını sımsıkı dolar boynunuza, kahkahalar atar. Bir de paylaşır elindekini sizinle, arkadaşlarıyla… Ne dersiniz büyüdükçe mi yitirdik sevgimizi, Büyüdükçe mi unuttuk kalbimizin kapılarını açmayı, kalbimizdeki ilahi nefesi başkalarınınkiyle buluşturmaktan neden bu kadar uzaklaştık?

Tükenir mi kendisi sonsuz olanın kalbimize üflediği nefes? Çocukken çok mu harcıyoruz yoksa bilmeden sevgimizi, tükeniyor mu kardeşliğimiz kalmıyor mu gençliğimize, orta yaşımıza, yaşlılığımıza...

Naçizane sizden ricam çocukları izleyelim. Nasıl da şefkatliler, mutlular ve gülümsüyorlar. Bir de fiziken büyüyen fakat sevgi olarak küçülen biz yetişkinlere bakalım. Ayna gibiyiz biz insanlar, karşımızdaki insana tanıyın veya tanımayın 10 saniye gülümseyerek bakın. Duramaz emin olun o da size gülümser. Bizler birer yansımayız karşımıza. “Sevgiler mutluluklar paylaştıkça artar.”

Çocukları izleyelim. Onlardaki Tanrı’nın taze nefesi bizleri canlandırsın, saf sevgileri kalplerimize işlesin, bize yeniden kapılarımızı açmayı öğretsin. Yeniden sevgiyi, sevmeyi, sevilmenin verdiği huzuru güveni, kardeşliği, dostluğu öğrenelim. Sevgi dolu kalalım sonsuz nefesle son nefesimize dek…