Birkaç sene önce bu anlatacağıma benzer çok hadiseler oldu: Üniversitede (veya yargıda, bakanlıklarda) büyük bir bürokrat… İslamcı değil ama dindar ve namuslu… Beş vakit namazını kılar, haram yemez, hanımı tesettürlü… Ehliyeti ve liyakati var… Birileri var güçleriyle bu adamcağızın ayağını kaydırmak istiyor… Bazı gazete ve dergilerde onun aleyhinde düzmece yayınlar yapıyor, komplolar hazırlıyor… Bu birileri ateist, Kemalist, laik düzenci ve düzenbaz mıdır?..
Hayır, değil. Onlar da Müslüman. Peki ne istiyorlar bu adamdan?.. Adam dindar, çalışkan, ehliyetli, liyakatli, namuslu ama çok büyük bir kusuru var. Neymiş o?.. Adam onlardan değil. Adam Müslüman ama öteki Müslümanlardan, bizden olmayan Müslümanlardan. O atılmalı ve yerine ehliyetsiz liyakatsiz de olsa bizimkilerden biri getirilmelidir.

Ya Rabbi, grup hizip parça fırka taassubu insana neler yaptırmıyor!

Ümmet-i Muhammed (Salat ve selam olsun ona) olumlu çeşitlilikler içinde sarsılmaz bir birlik halinde olmalıdır ama biz bunu bir türlü hayata geçiremiyoruz. Oculuk buculuk şuculuk falancalık filancalık birliğimizi ve kardeşliğimizi bozuyor.

Bendeniz işlerin, makamların, memuriyetlerin, müdürlüklerin, başkanlıkların öncelikle Müslümanlara verilmesini isterim. Ancak bunun bir şartı vardır: O Müslüman mutlaka (İslam karşıtlarından daha) ehliyetli liyakatli çalışkan namuslu doğru dürüst âdil başarılı olmalıdır.

Sâlih âbid ehliyetli liyakatli mü’minleri ötekileştirmek günahtır, suçtur, ayıptır, şeytanîdir.

Müslümanlar ülke idaresine hakim olmak istiyorlarsa işlere ehil ve layık elemanlar yetiştirsinler. Makyavelist metotlarla kadrolaşmanın sonu hüsrandır.

Bir ülke, bir halk, bir devlet nasıl idare olunur?.. Bunun cevabı şu hadîs-i şeriftedir: “Siz ne halde iseniz, öyle idare olunursunuz…”

Bir halk sâlih değilse, kötü idare edilmeyle mahkumdur.

Memlekette yolsuzluk var diye ağlayanların niyetleri nedir? Bu ağlayıcıların hepsi doğruluk ve dürüstlük olsun diye mi ağlıyor, yoksa bir kısmı, birileri yiyor da biz niçin yiyemiyoruz diye mi dövünüp hıçkırıyor kendini yerden yere atıyor?

Türkiye Müslümanlarının yeterli kısmı iyi, vasıflı, güçlü, üstün, kültürlü, ahlaklı, faziletli, doğru ve dürüst olmadıkça Türkiye düzelmez. Bunu herkes kafasına koysun.
Bir toplum kendisini bozmadıkça Allah onları bozmaz.

Mevlaya götüren yolda yürüyenler Mevlalarını bulur. Belaya götüren yolda ilerleyenler belalarını bulur.

Bu ülkede çoğunluğu oluşturan Sünnî Müslümanlar, en zeki en kabiliyetli en çalışkan en faziletli çocuklarını subay, öğretmen din hizmetlisi olarak yetiştirmezlerse kurtulup yücelemezler.

Suriyeli Müslümanlar, ülke nüfusunun yüzde yetmiş beşini oluşturuyordu ama vakit ve fırsat varken çocuklarını subay yetiştirmedikleri için büyük belalara mâruz kalıp perişan oldular. Onlar uyurken, Nuseyrî azınlık orduyu ele geçirdi ve ondan sonra olanlar oldu.

Bizim yakın tarihimizde, dindar kesime, oğullarını subay yetiştirme kapılarının açık olduğu devirler olmuştur ama “Çocuğum doktor olsun, mühendis olsun, bol para kazansın…” zihniyeti nice ana babanın gözlerini kör etmiştir.

Evet, orduda dindar subaylar çoğunlukta olmalıdır. Lakin orduya kesinlikle İslamcılık, cemaatçilik, tarikatçılık, sekter zihniyet sokulmamalıdır. Dindarlığa evet, cemaat holiganlığına militanlığına fanatizmine hayır.

İnşaallah Türkiye Müslümanları birtakım cemaat ve hizip bağnazları yüzünden Suriye Müslümanlarının durumuna düşmez.


(İkinci yazı)

AĞLAYICI KARILAR

İslamî kesimde ne çok profesyonel ağlayıcı var. Gözyaşları, hıçkırıklar içinde din, Ayasofya, mukaddesat edebiyatı yapılıyor. Bunların bir kısmı samimî, ihlaslı, bir kısmı ise profesyonel ağlayıcı… Eskiden cahiliye devrinde ağlayıcı karılar varmış, zengin aileler, bir cenazeleri olduğunda bunları çağırırmış, onlar ölünün yanında, defn edildikten sonra ah ü vahlar ederek, yüksek sesle ağıtlar okudukları, yalancı göz yaşları döktükleri, saçlarını başlarını yolar gibi yaptıkları halde matem tutarlarmış. İş bittikten sonra da ücretlerini alıp giderlermiş.

İslam aleminin haline, Türkiye Müslümanlarının parçalanmışlığına, halkın büyük kısmının namazı yitirmesine, şehvetlerine uymasına, zinanın ribanın şeytanî binaların çoğalmasına, azgınlığa, tefrikaya elbette ağlamalıyız, hem de seller gibi gözyaşı dökerek, hıçkırıklarla sarsıla sarsıla ağlamalıyız ama ihlasla can ü yürekten ağlamalıyız.

Ağlamak insanı açar, temizlermiş… Açar tabiî, lakin samimî ağlanmalıdır.

Onlar yiyor, ben niçin yiyemiyorum ağlaması şeytanîdir.

Safahat’taki kitaplardan birinin başında “Odama kapandım, bütün gün âlem-i İslamın haline ağladım” cümlesi yer alır. Ağlayacaksak işte böyle ağlamalıyız.

Tiyatroculuk ağlamaları bizi kurtarmaz.

Her Müslüman öncelikle kendine ağlamalıdır. Sonra Müslümanların haline, dünyanın ve insanlığın haline ağlamalıdır.

Ağlayacak ne çok konu var… Suriyeli mültecilerin bir kısmına ağlamayanlara yuf olsun.

Sabah namazlarında camilerin boş olmasına ağlamayanlar ne katı kalpli kimselerdir.

Paralı ağlayıcı din sömürücüleri zahiren ağlar gibi yaparken içleri şen şakrak. Malı götüren götürene.

Hazret-i Ömer, belinde kemer… Bizimki bu ilahiyi okurken haram gelir ve rantlarla zengin oluyor. Ah, musibet sen Faruk zamanında yaşayacaktın ki, haram yemenin ne demek olduğunu görecektin.

Allah için, muhlisen lillah parasız ağlayanlar selam olsun sizlere… Ellerinizden öperim, eteklerinizden öperim… Sizin yanınızda olsam, sizin hıçkırıklarınızdan müteessir olup bu fakir de sarsıla sarsıla ağlayabilsem, gözyaşlarım sel gibi aksa, ağlamaktan baygın düşsem, ne iyi olur benim için…

Paralı ağlayıcı karılar!.. Uzak durun benden…