Tahran hükümeti, Husilerin yeni yeteneklerinin kendi füze saldırılarının sorumluluğunu inkar etmesine izin vermesi gerçeğinden yararlandı. Bu ilk olarak Mayıs 2019’da Afif kasabası yakınlarındaki insansız hava araçlarının, Suudi Arabistan’ı, Basra Körfezi’nden Kızıldeniz’e uzanan bir boru hattının pompa istasyonuna zarar vermesiyle ortaya çıktı.
Tahran hükümeti, Husilerin yeni yeteneklerinin kendi füze saldırılarının sorumluluğunu inkar etmesine izin vermesi gerçeğinden yararlandı. Bu ilk olarak Mayıs 2019'da Afif kasabası yakınlarındaki insansız hava araçlarının, Suudi Arabistan'ı, Basra Körfezi'nden Kızıldeniz'e uzanan bir boru hattının pompa istasyonuna zarar vermesiyle ortaya çıktı.
Saldırının sorumluluğunu Husiler üstlendi, ancak ABD istihbarat servisleri füzelerin Irak'tan düşürüldüğüne kısa sürede ikna oldu. Daha da dramatik olanı, Suudi Arabistan'ın Abqaiq ve Khurais petrol tesislerinin saldırıya uğradığı 14 Eylül 2019'da gerçekleşti. Seyir füzeleri ve insansız hava araçları tarafından vuruldu. Yine, Husiler sorumluluğu üstlendi ve Tahran saldırılarla hiçbir ilgisi olmadığını protesto etti, zira füzelerin İran'da ateşlendiği kısa sürede anlaşıldı.
Olaylar ve iletişimsel eşlikleri, 2019'da İranlılar ile Husiler arasındaki bağın 2014'tekinden çok daha yakın olduğunu gösterdi. En azından Yemenlileri yürüyorlardı. Isyancılar müttefiklerini büyük riske attılar. Abqaiq ve Khurais'e yapılan saldırı, dünya petrol arzının en önemli merkezini vurmuş ve yaklaşık iki hafta boyunca küresel üretimin %5'ini piyasadan çekmişti. ABD'den herhangi bir askeri tepki gelmese de Husilere yönelik olabilir. Bölgede ve ötesinde, isyancıların giderek daha açık bir şekilde İran'ın müşterileri gibi davrandıklarına dair artan bir izlenim vardı. Husilerin ülke içinde katı bir İslamcı rejimine tabi tutulduğuna dair haberler, İran'la yakınlaşmanın dini-ideolojik bir boyutu da olabileceği endişesini artırdı.
Yemen'deki savaş bu aşamada Husiler lehine gelişti. Aralık 2018'de ABD, Suudi Arabistan ve BAE'nin baskısı altında Kızıldeniz'deki önemli liman kenti Hudeyde'ye yapılan saldırıyı durdurdu. Riyad ve Abu Dabi, muhtemelen Husileri bu stratejik açıdan önemli konumdan atıldıktan sonra müzakere etmeye ve geniş kapsamlı tavizler vermeye zorlamayı ummuşlardı. Yemen'de zafer, taarruza son verilmesi nedeniyle ,nihayet uzak bir ihtimal haline geldiğinde, BAE büyük ölçüde çatışmadan çekildi.
Sonuç olarak, Suudi Arabistan için savaş artık kazanılamazdı. Bunun nedeni, Suudi Arabistan ordusunun zayıflığına ek olarak, daha önce Riyad ve Abu Dabi tarafından desteklenen Yemen iç ittifakının derin bölünmesiydi. Çatışmanın ana hattı, uluslararası alanda tanınan ve Suudi destekli Başkan Hadi kampı ile BAE'nin yardımına güvenebilecek Aidarous al-Zubaidi liderliğindeki Güney Yemenli ayrılıkçılar arasındaydı. 2017 yılından bu yana liman kenti Aden'de her iki taraftaki güçler arasında şiddetli çatışmalar yaşanıyor. Hadi ve Zübeydi Kasım 2019'da Riyad'da imzaladıkları barış anlaşmasına rağmen ortak bir hareket tarzı üzerinde anlaşamadılar. 2020/21'de bu, Hadi hükümetinin, özellikle Marib eyaleti ve şehri gibi Suudi Arabistan sınırına yakın bölgelerde ve kuzey Hadramut'ta kendi gücünü koruyabildiği anlamına geliyordu. Güney Yemenli ayrılıkçılar ise Aden ve yakın komşu illerinde ve güney sahili boyunca güçlüydü.
ABD'deki iktidar değişikliği, Suudi Arabistan'ın pozisyonunu daha da zayıflattı. Başkan Obama, İran ile 2015 nükleer anlaşmasının Riyad ile geleneksel ittifaktan ayrılma anlamına gelmediğini müttefikine açıkça göstermek için Krallığın Yemen'deki eylemlerini destekledi. Trump yönetimi, krallığa yönelik askeri ve diplomatik yardımı genişletti. Başkan Biden'in 20 Ocak 2021'de göreve başlamasından bir gün önce Husileri ABD terör listesine aldı. Yeni hükümet bu adımı tersine çevirerek, Suudi Arabistan savaşına askeri yardım yapacağını duyurdu.
Yemen'de ve Umman'da Husilerle dolaylı görüşmelerde bulundu. Husiler bu gelişmeleri Yemen'de genişlemeye devam etmek ve en azından kısa vadede Suudi Arabistan ile çatışmaya teşvik olarak almış görünüyor. Yemen'de 2020'nin ilk yarısında başladıkları büyük bir taarruza devam ettiler. O zaman el-Jauf ve Marib vilayetlerinde Hadi hükümetinin birliklerine karşı ilerlediler ve 1 Mart'ta el-Jauf'un başkenti El-Hazm'ı alabildiler. Eskiden 400.000 nüfuslu bir taşra şehri olan ancak çatışma sırasında 2,7 milyona yükselen ve (kişisel olarak çoğunlukla Riyad'da ikamet eden) Hadi hükümetinin resmi olmayan başkenti olarak hizmet veren Marib Şehrine saldırı gerçekleştirip, Husilerin nerede olduğunu gösterdi. Potansiyel olarak belirleyici bir darbe için Yemen'deki rakiplerinin zayıflıklarından yararlanmak isteyen katı yanlıların hakimiyetindeydi.
Marib'de bir zafer, Husilere eski Kuzey Yemen üzerinde tam kontrol sağlama şeklindeki birincil hedeflerini çok yakına getirecekti. Suudi Arabistan çatışmayı sürdürürse, Riyad için hiçbir zafer umudu olmadan yüksek maliyetler ve tehlikeler devam edecek.
Suudi Arabistan'a yönelik saldırılar, İran'la ilişkileri daha açıklayıcı oldu. Husiler, Basra Körfezi'ndeki Ras Tanura'daki önemli petrol yükleme istasyonuna ve krallığın güneybatısındaki diğer hedeflere 8 Mart 2021'de düzenlenen saldırıların sorumluluğunu üstlendi. Bu saldırılar, ABD'ye yapılan saldırılarla yaklaşık olarak aynı zamanlarda gerçekleşti. İran'a sadık Iraklı milisler tarafından 'Kürtçe Üs-Irak Erbil' 15 Şubat 2021 ve Mart başına kadar, Irak'ta benzer iki saldırı gerçekleşti.
Tesadüf eylemlerin koordine edildiğini ve bunun da İran, Husiler ve Irak milisleri arasında kalıcı olarak derinleştirilmiş bir iş birliğini kanıtlayacağını gösteriyor. Özellikle Kudüs Kolordusu'nun önemli ve deneyimli komutanlarından General Abdul Reza Shahlai'nin (diğer adıyla Hacı Yusuf), en azından 2019 ve 2020'de Sana'da valilik yapmış olması da bu yönü işaret ediyor.
2019'dan beri Yemen politikasıyla bir ikilemle karşı karşıya olduğu için, bir birlik olarak kendisinin büyük bir başarı elde ettiğini kanıtladı. Krallık mevcut durumda savaşı sona erdirirse, bu bir yenilgiye eşdeğer olacaktır, zira Husiler hiçbir şey yapamazlar. Artık askeri olarak taviz vermeye zorlanacaklar. Bununla birlikte, çatışmanın devam etmesi, sürekli olarak yüksek maliyetler ve Husilerin Suudi Arabistan'ın şehirlerine ve kritik altyapısına, Riyad'ın herhangi bir zafer umudu olmadan daha fazla saldırı yapma tehlikesi anlamına geliyor.
Savaş er ya da geç sona ererse, Husiler tamamen harap bir ülkeyi yönetecek. Bununla birlikte İslam Cumhuriyeti'nin, Yemen'deki askeri başarıları, İran'ın nüfuz kazanmasının önemini açıkça azaltan uzun vadeli sorunları maskeliyor. Yemen, Arap dünyasının en fakir ülkesi ve ekonomik durumu, 2014'te savaş başlamadan önce bile kötüydü. 2020 ve 2021 yıllarında durum yeniden dramatik bir şekilde kötüleşti. 2018'de kıtlık ancak dış yardımla önlenebilirdi. Milyonlarca Yemenli yıllardır açlıktan ölüyor ve nüfusun en az üçte ikisi gıda yardımına bağımlı. Kolera ve difteri gibi hastalıklar yaygın ve altyapının büyük bir kısmı tahrip olmuştur. Savaş er ya da geç sona ererse, Husiler, nüfusun temel ihtiyaçlarını karşılamakta bile büyük sorunları olan, tamamen harap bir ülkeyi yönetecek. Bu nedenle isyancılar, kuzey Yemen'de galip gelseler bile, ihtiyaç duyacakları son derece zayıf bir müttefik haline gelecekler. Sadece askeri anlamında değil, aynı zamanda gelecek yıllar ve on yıllar boyunca insani ve yeniden yapılanma yardımı söz konusu olacaktır.
