Suriye’deki savaş, Kudüs Kolordusu’nun son yıllardaki en önemli konuşlandırması oldu. Bu belki de birliğin en büyük başarısıydı, zira kolordu müdahalesiyle İran ve müttefikleri, Esad rejiminin Sünni isyancılara karşı iç savaşı kazanmasına önemli katkılarda bulundu.
Suriye'deki savaş, Kudüs Kolordusu'nun son yıllardaki en önemli konuşlandırması oldu. Bu belki de birliğin en büyük başarısıydı, zira kolordu müdahalesiyle İran ve müttefikleri, Esad rejiminin Sünni isyancılara karşı iç savaşı kazanmasına önemli katkılarda bulundu. Tahran'daki liderliğin bakış açısından, bu son derece önemliydi, çünkü bir tür Orta Doğu domino teorisine inanıyorlar. Buna göre Suriye'nin kaybedilmesi, tüm Direniş Ekseni'nin çöküşüne ve Orta Doğu'nun sona ermesine yol açabilir.
Ayrıca, Kudüs Kolordusu'nu ilk kez burada bir milis ordusunun başında, önceki herhangi bir konuşlandırmadan çok daha talepkar olan bir milis ordusunun başında işletti.
Suriye'deki İran liderliğindeki ittifakı hala Hizbullah olup, birkaç Iraklı milis ve Afgan ve Pakistanlı gönüllü gruplarından oluşuyor. Bununla birlikte, Suriye'deki ekonomik durumun Lübnan'dakine paralel olarak 2019'dan bu yana feci şekilde kötüleşmesi, özellikle İran'ın kendi mali sorunları nedeniyle ülkenin şu an için sürdürülebilir bir istikrara kavuşma ihtimalinin olmaması, Suriye'deki başarıyı azaltıyor, İran'ın manevra alanını ciddi şekilde kısıtlıyor. Buna ek olarak, Kudüs Kolordusu ve müttefikleri İsrail hava saldırılarıyla ciddi şekilde engelleniyor. Ancak insan ve malzemedeki ağır kayıplara rağmen, İran'ın bir kara köprüsü ve ikinci bir cephe kurma hedefinden vazgeçtiğine dair ikna edici bir kanıt yok. Suriye'de Kudüs Kolordusu, 1980'lerden beri Hizbullah'ı desteklemek için kullanılan bir altyapıya erişime sahipti.
İslam Cumhuriyeti hükümeti için Beşar Esad rejimine karşı ayaklanma varoluşsal bir tehditti. Suriye, 1980'den beri İran'ın tek devlet müttefiki olup, 2011 baharındaki ilk büyük gösterilerin ardından Kudüs Kolordusu komutanı Süleymani protesto hareketinin genişlemesi durumunda nasıl hareket edileceğini Suriyelilerle koordine etmek adına Şam'a gitti. İran seferi birliklerinin komutanı Tahran'da, 2009'da 'Yeşil Hareket'e yönelik kanlı baskıdan sorumlu olmakla kalmayıp, aynı zamanda düzenli ordu arasındaki iş birliğinde bir uzman olarak kabul edilen önde gelen Devrim Muhafızlarından Tuğgeneral Hossein Hemedani oldu.
Kudüs Kolordusu, 1980'lerden beri Hizbullah'a destek sağlamak için kullanılan bir altyapıdan yararlanabildi. Bu varlık şimdi genişletildi. Başlangıçta birkaç yüz adamdan oluşan birlik, 2015 yılına kadar çoğu komutan, askeri danışman ve eğitmen olan yaklaşık 1.000 ila 2.000 erkeğe ulaştı. Bazı kaynaklara göre, 2016/17'de Suriye'deki maksimum İran askeri personeli sayısı 3.000 kadar yüksekti.
İlk aşamalarda, İranlılar protestoları bastırmak için danışman olarak hareket ettiler. Hava ikmaliyle Esad rejimine silah, teknik teçhizat ve para teslim ettiler. Genel olarak, İran'ın 2011-2020 yılları arasında Suriye'yi askeri ve sivil yardım dahil 20 ila 30 milyar dolar arasında desteklediği söyleniyor.
100.000 erkek (2011'in başında nominal olarak 300.000'in hemen altında olan), Sünni askerlerin çoğunluğunun firar etmesi nedeniyle küçüldü. Bu nedenle rejim, Kudüs Kolordusu ile birlikte milisler kurdu. Kasabaları, ilçeleri veya mahalleleri korumak için 2011'de kurulmuş olan yerel kanunsuz gruplar, 'Halk Komiteleri' (el-Lican ash-Sha'biya), şimdi paramiliter birimlere genişletildi. 2012 yılının ortalarından itibaren, en büyük ittifaka 'Ulusal Savunma Güçleri' (Arapça: Quwwat ad-Difa' al-Watani) adı verildi, sonraki yıllarda gücü 100.000 kişiye ulaştı. Devrim Muhafızları önemli bir rol oynadı. Kurulmasında ve bu birimlerin eğitiminde ve liderliğinde rol oynar.
Görünüşe göre Kudüs Kolordusu'nun amacı, Hizbullah gibi uzun vadeli sadık müttefikler haline getirilmesi gereken milisler kurmaktı. Bu, en geç Mayıs 2014'te, Hüseyin Hamadani'nin, İran'ın silahlı birimlerle 'Suriye'de ikinci bir Hizbullah' yarattığını övünmesiyle ortaya çıktı. Ancak bu hedefin fazla iddialı olduğu ortaya çıktı, çünkü Şiiler Suriye'deki nüfusun yalnızca %1 ila %2'sini oluşturuyor. Dolayısıyla Hizbullah'ınki gibi yakın bir dini-ideolojik bağ ancak birkaç durumda gelişebilir. Ayrıca 2015 yazında, Esad'ın yanında müdahale eden Suriye rejimi ve Rus ordusu, milislerin Suriye silahlı kuvvetlerine entegre edilmesi için çalıştı. Ruslar birçok yerde İran etkisini sınırlamaya çalıştı. Bundan dolayı onlar ülkedeki çok sayıda muharebe birimi Suriye rejimine sadık olanlar, Ruslara sadık olanlar ve İran'a sadık olanlar olarak ikiye ayrıldı. Bu nedenle Kudüs Kolordusu esas olarak yurt dışından getirilen Direniş Ekseni birliklerine dayanıyordu.
Hizbullah, Kudüs Kolordusu'nun Suriye savaşındaki en önemli müttefiki olduğunu bir kez daha kanıtladı. İran gibi örgütün de Esad rejimini koruma konusunda büyük bir çıkarı vardı, çünkü neredeyse tüm silah ve malzeme tedariki Lübnan'a Suriye limanları ve havaalanları aracılığıyla, 2018'den bu yana kara yoluyla da ulaştırılıyor. Ayrıca Hizbullah liderliği, Esad'ın devrilmesinden sonra Arap-Sünni isyancılar tarafından yönetilen bir hükümetin iktidara gelmesinden, ardından Lübnan'daki Şii örgüte karşı dönmesinden korkmak zorundaydı. Bu yüzden 2011'de eğitmenleri ve diğer personeli geri gönderdi. Takip eden yıllarda Hizbullah, Suriye'deki varlığını büyük ölçüde genişletti. Faaliyetlerini Şam'a ve isyancıların ikmal yollarını tehdit ettiği Lübnan sınırına yakın bölgelere odakladı. Kuruluşun faaliyetleri başlangıçta gizli kalırken, 2013 baharında suskunluğunu bıraktı. Haziran ayında, Suriye birlikleriyle birlikte Kuseyr şehrini aldılar. Aynı zamanda, Hassan Nasrallah, komşu ülkedeki savaşa katıldığını ilk kez alenen kabul etti.
Hizbullah genel sekreteri, Esad devrilirse Orta Doğu'nun 'karanlık zamanlar' ile karşı karşıya kalacağını söyledi. Ayaklanmadan ABD ve İsrail'i sorumlu tuttu ve tüm isyancıları terörist olarak nitelendirdi. Ayrıca, bu 'eksen'in kazanması halinde Lübnan'ın da tehdit edileceği konusunda uyardı ve isyancılara karşı mücadelenin süreceğini duyurdu.
Takip eden yıllarda Hizbullah güçleri, ülke çapındaki çoğu büyük muharebe operasyonlarında Kudüs Kolordusu ile güçlerini birleştirdi. 2013 ve 2018 yılları arasında herhangi bir zamanda, Lübnanlı örgütün 7.000 ile 2018 arasında, Suriye'de 10.000 adam konuşlandırıldı. Ancak o zaman, yaklaşık 50.000 kişilik bir milis için çok güçlü olan varlığını azalttı. Ek olarak, yüksek kayıplar vardı. 2011'den sonra Hizbullah 2.000'den fazla ölü ve 5.000'den fazla yaralı kaydetti. Bununla birlikte, örgüt savaştan daha güçlü çıktı, çünkü sadece Kudüs Kolordusu, birkaç milis, Suriye ordusu ile birlikte savaşmıyordu.
Rus ordusunun yanı sıra, Lübnan-Suriye sınırının Suriye tarafında Kuseyr şehri çevresinde, Qalamun Dağları'nda, Şam'ın batısındaki bazı yerlerde ve Golan sınırına yakın yerlerde, her zamankinden daha geniş bir bölge konuşlandırdı ve komuta etti.
Hizbullah sadece nispeten küçük bir birlik gönderebildiğinden (ihtiyaçlara göre ölçülmüştür) ve bu nedenle Suriye ordusundaki, yardımcı birliklerindeki personel eksikliğini gideremediğinden, Kudüs Kolordusu Irak, Afgan ve Pakistanlı Şii milisleri de devreye soktu.
Iraklılar ağırlıklı olarak Hizbullah taburları (Kata'ib Hizbullah), Asa'ib Ehl el-Hak ve Bedir örgütü gibi silahlı grupların üyeleriydi.
Suriye'deki kuşkusuz yabancı hakimiyetindeki ilk milis, kendisine Tugay (Liwa) Abu al-Fadl al-Abbas adını verdi. Öncelikli olarak Şii türbelerini (yani öncelikle Şam'ın güneyindeki Seyyida Zainab'ın Şiiler arasında ünlü olan Şii mezarını), Sünni teröristlerden korumakla ilgilendiğini savundu. Aslında, esas olarak Şam'da ve çevresinde faaliyet gösterdi.
Milisler, sığınakları yıkımdan korumak istedikleri iddiasıyla, 2012'den bu yana Suriye'deki iç savaşa yeni askerler almayı her daim başardılar.
