Daha ne kadar zaman yan yana dururken, yüzlerimize hasret kalacağız? Daha ne kadar çok bozulup, parçalanıp, darmadağınık olacağız? Değişen düzenler, başkalaşan yaşamlar, inanabiliyor musunuz emeklemeden koşanlar dahi türedi...
Daha ne kadar zaman yan yana dururken, yüzlerimize hasret kalacağız?
Daha ne kadar çok bozulup, parçalanıp, darmadağınık olacağız?
Değişen düzenler, başkalaşan yaşamlar, inanabiliyor musunuz emeklemeden koşanlar dahi türedi...
Eskiden evlerde çocuklarımızın hayallerini süsleyen meslekler vardı, şimditiktokçu ve YouTuberlar türedi bırakın bir meslek sahibi olma hayalini, futbolcu olma hayalleri kuran çocuklara hasret kaldık...
Hiçbir şeyi yaşayamaz olduk. Zaman mı bizi yedi biz mi zamanı onu bile anlayamaz olduk!..
Teknolojiyle ayrışan dünyalarımız, dagılan düzenlerimiz, yıkılan yuvalarımız oldu.
Evlilik dediğimiz kutsal yuva televizyon yarışlarına, yemek programları ile annelik kavramı ayaklar altına, baba kavramı ise dizilerde köpek algısına teslim oldu. Hiç kimse yaşına uygun davranamaz, çocuk çocukluğunu bilmez büyük ağırlığını koyamaz oldu.
Yüz yüze bakmadan geçiveren zamanlar oldu. Komşularımıza selamı çok görür olduk ve dahi aynı evde yaşadığımız insanların alnında oluşan çizgilerinden habersiz bir odada yaşıyor olduk.
Her biri ayrı başlıklarla ilgilenecek konular ama ben sözü sizi düşündürecek bir olayla bitirmek istiyorum.
Yaşı 15-16 civarı olan bir genç "Geçenlerde elektrik gidince annem ve babamla sohbet ettik iyi insanlarmış lan!" diye paylaşımı halimizi apaçık ortaya koymuyor mu dersiniz ?
Selam ve dua ile ...
