Hayat bazen bir uçurum bazen de bir kapı.Düşünüyorum da çileler çekilmiş bu hayatta ,çileler görülmüş bu hayatta ama hiç mi düşünmez insan ben bu kadar aptalmıyım diye yaşamak varken ölmeyi seçmişim.

Hani olur da sevinç gelir kapını çalar ya burdayım kimse yok mu diye işte o zaman, iş ben burdayım diyebilmekte.Bazende öylesine hüzün gelir kapına hiç kimsin diye sormadan açarsın kapıyı ve pişman olursun çünkü sen o riski aldın önce bir soracaktın kimsin diye bilmem anlatabildim mi size.

Bir de zaman var değil mi sana bağlı olan. Hani nereye gitsen de hep sana bağlı olan biz zamanın yolcusuyuz uçağın ,trenin değil.Bazen mutluluğu ararsın ararsın cevap vermez ya insana o an sıkılırsın ,için yanar ama bir türlü mutluluğu bulamazsın.İnsanı acıtır hep içindeki hançer. Görürsün mutluluğu, sevinci karışıdan sana el sallarlar ama sen bir türlü gidemezsin işte hayat bir yokuştur.

Gözünü kapatsan aslında görürsün her şeyi çünkü görülenler görülmeyenler kadar anlatamaz hayatı.Bir bak etrafına kimler var diye düşün iyi düşün ben kimim diye bulamazsın kendini o çukurun içinde çünkü zaman ve hayat almıştır seni içine.