Yalnız değilim kendimleyim. Baş başa takılıyoruz. Laflıyoruz, iki lafın belini kırıyoruz. Biraz alçalıyor, biraz yükseliyor, Biraz kızıyor, biraz gülüyoruz. Açık demli çaylarımızı yudumlarken Sohbeti daha da koyu demliyoruz. O kadar özlemişiz ki birbirimizi, Tarif edecek kelimeler bulamıyoruz. Meğer ne çok anlatılacaklar biriktirmişiz heybelerimizde. Ne de çok dolmuş yüreklerimiz fark ediyoruz.
Yalnız değilim kendimleyim.
Baş başa takılıyoruz.
Laflıyoruz, iki lafın belini kırıyoruz.
Biraz alçalıyor, biraz yükseliyor,
Biraz kızıyor, biraz gülüyoruz.
Açık demli çaylarımızı yudumlarken
Sohbeti daha da koyu demliyoruz.
O kadar özlemişiz ki birbirimizi,
Tarif edecek kelimeler bulamıyoruz.
Meğer ne çok anlatılacaklar biriktirmişiz heybelerimizde.
Ne de çok dolmuş yüreklerimiz fark ediyoruz.
Anlattıkça keyifleniyor, keyiflendikçe mutlu oluyoruz.
Ve anlıyoruz ki biz birbirimize iyi geliyoruz.
Yalnız değilim kendimleyim,
Kapattım sözlerimi herkese,
Sadece kendimi görüyorum.
Kendimden kendime giden yolda yürüyor,
Yürüdükçe büyüdüğümü fark ediyorum.
Olmadıları mı olacakmıydıları mı,
Ya yapamazsamları ya başaramazsamları
Yolun kenarına bir bir süpürürken,
Bana masal anlatanları, hikayemi yarım bırakanları, şiirimi çalanları,
Çıkmaza düştüklerimi, arada kaldıklarımı ve yanımda kalamayanları
Arkamda bırakarak adımlarımı kararlılıkla atıyor,
Kendime doğru yürüyüşümü sürdürüyorum.
Yalnız değilim kendimleyim,
İçimdeki sevgiyi yürüdüğüm yollara döküyor,
Umudumun elinden tutarak kendimle muhabbete devam ediyorum.
Çay bardaklarını alırken masanın üzerinden tazelemek için,
Zamana bıraktıklarımı, yüzleşmekten korktuklarımı, hala vazgeçemediklerimi,
Üzerimde beni ezen, yoran, tüketen, ağırlaştıran tüm yüklerimi,
Yanıma alarak doldurduğum çayların içine düşünmeden serpiştiriyor,
Çay ve muhabbet eşliğinde hepsini güzelce içimizde eritiyorum.
Şimdi her şeyi herkesi bir kenara bırakarak,
Ayakta dimdik durup sıkıca kendime sarılarak,
Ve de yüklerimden tertemiz arınmış olarak,
Ben artık şunu çok iyi biliyorum ve haykırarak söylüyorum,
Asıl yalnızlık Asıl yalnızlık!
Çevremizde insanların olmaması değil, kendimizden uzak kalmamızdır.
Kendiyle olan asla yalnız değil çok kalabalıktır.
Bunu artık çok iyi biliyorum.
Sevgi ve Muhabbetle,
