Haberi okuduğumda, gözlerime inanamadım. Allah Allah, bu çağdan mı bahsediliyor? Evet bu çağdan.

“Angola’da İslam dini yasaklandı.”

Haberi gördük, okuduk, ya da duyduk, geçti (?) sonra unuttuk üç günde.

Telefondaki bir kişiye:

“Angola, İslam’ı yasak etti. O konuda yazacağım.” dediğimde, aldığım cevaba bakar mısınız?

“Ooo, sen güncelliği geçmiş konuda mı yazacaksın?”

Şaşkınlıkla kapattım.

Nasıl böyle bir fikir olur? Böyle bir insan, nasıl bakar dünyaya? Angola’da İslam yasaklanıyor, camiler yıkılıyor ve bunu da Hristiyanlar yapıyor. Belki de pilot bölge olarak seçildi Angola, onu bilmiyoruz. Yüzde üçü Müslüman olan bir ülke Müslümanlara İslam’ı yasak etti. Ve Batı sessiz, biz de gündemi geçmiş (!) konu, eee! Oradaki Müslümanlar alev alev yansın mı yani?

Akıl sır erecek gibi değil, biz ülkemizde şeytana tapmayı yasak etsek, Batı, özellikle, sözüm ona insan hakları savunucuları ayağa kalkar… Şimdi hiç ses yok… Üstelik AİHM de var bu çağda.

Abdurrahman Dilipak:

“Angola’da Müslümanlar, azınlık olarak resmi statüde kabul edilmiyor. Resmen: ‘İslam’ı yasak ediyoruz.’ diyemiyorlar tabii fakat el altı yasaklar sürüyor. Müslümanların mal varlıklarına el koyacaklarını sanıyorum.” diyor.

Bazı yayın organları yasağı yalanlıyor. İyi de bir ülkedeki haberi Türkiye’deki yayın organları değil, o ülkenin konsolosluğu yalanlar. Bir basın toplantısı yapar, durumu bildirir.

Her neyse.

Sonuçta Angola’da bir sakatlık var. En azı, bizim önceki hâlimiz gibi. O da küçümsenecek bir yasak değil. Asıl üzerinde durulması gereken konu şu:

Angola’daki Müslümanların İslam’ı yaşaması yasak, bu yalan olsa bile, kesinlikle oradaki Müslümanlar baskı altında.

Peki bu duruma Avrupa ne diyor?

İslam âlemi ne diyor?

Ve biz ne yaptık, ne yapabiliriz? Bu soruların cevabını sivil toplum örgütlerinden bekliyoruz. Gerçi onlar da evrensel problemlerden sıyrılıp, hangi birine yetişecekler bilinmez de…

En azından, bu konuyu tekrar zihnimize alalım istedim, gündemdeki ağır konuya, ülkemizde çarpıştırılmaya çalışılan yıldızların sert yörüngeye doğru gidişini yazacaktım fakat yüreğimin bu konuyu ele alacak kadar güçlü olmadığını gördüm bugün.

Diyeceksiniz ki, Angola’da İslam’ın yasak edilmesi mi, Türkiye’de iki grubun birbirlerine düşman olmaya gidişi mi daha mühim? Tabii ki ülkemizdeki bu durum daha yakıcı. Şeytan boş durmuyor… Fakat dediğim gibi, kaos ortamını kaleme alacak yürek sahibinin yüreği yufka olmamalı.

Haydin dostlar Angola’daki Müslümanlar için ne yapabiliriz araştıralım.

Selam olsun El-Muntakîm olana iman eden herkese…



twitter: @senlikogluemine