1 Gecede 70 yıllık ibadet etti

Sevgili Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”, bir gün mescid-i şerifte eshabiyle sohbet ediyordu. Az sonra Cebrail aleyhisselam geldi. Bir haber getirmişti Efendimize.

Selam verip arzetti: – Ya Resulallah! Ebu Bekir, bu sabah bir ibadet yaptı ki, yetmiş yıllık ibadete bedeldir.

Efendimiz bir şey buyurmadılar. Bilal-i Habeşiyi çağırıp; – Ebu Bekir’i çağır, gelsin buyurdular. Hazret-i Bilal; – Baş üstüne ya Resulallah dedi. Ve koşup çaldı kapıyı.

Hazret-i Ebu Bekir çıktı kapıya: – Buyur ya Bilal! – Efendimiz seni çağırıyor ya Eba Bekir. – Peki, hemen geliyorum.

Acele giyinip çıktı evden. Az sonra mescitteydi. Selam verip oturdu karşılarına.

Efendimiz sordular: – Nasılsın ya Eba Bekir? – Elhamdülillah ya Resulallah.

– Evde ne yapıyordun? – Bir şey yapmıyordum. – Bir ibadet yapmıyor muydun? – Hayır ya Resulallah.

– Bir hayır, hasenat? – Yok, hayır. – Peki, kalbinden bir şey geçirdin mi?

Hazret-i Ebu Bekir biraz düşünüp arzetti: – Evet ya Resulallah, Cenneti ve Cehennemi, Allahü Teâlâ'nın her ikisini de insanla dolduracağını geçirdim kalbimden.

Efendimiz sordular: – Başka ne düşündün ya Eba Bekir?

– Cehennemin büyüklüğünü ve şiddetini düşündüm ya Resulallah. Burada yanacak olan insanların halini tefekkür edip titredim ve bir temennide bulundum.

– Ne temenni ettin?

– Ya Rabbi! dedim, ahirette benim vücudumu öyle büyük yap ki, Cehennemi yalnız ben doldurayım. Başka kimseye yer kalmasın. Böylece senin takdirin de yerine gelmiş olur ve bütün insanlar Cehennemden kurtulur böylece.

Efendimiz sordular: – Neden böyle istedin ya Eba Bekir?

– Çünkü kimsenin yanmasını istemiyorum ya Resulallah. Ben yanayım, ama kimse yanmasın. Bunu istedim Rabbimden